Zusje

Ik bin vandaege begonnen en rippeteer wat verhaelen veur een optreden van zaoterdagaovend in Oostermeer. Butendat het een aorige vrouw van et Dagblad van et Noorden me tillefonisch uutstokt hoe a’k now mien dekleraosies indienen moet. Ze het me deur een komputerpergramme henneloodst. Ik betwiefele a’k over een peer weken nog wel wete hoe as ’t moet, mar dan ma’k heur weer mailen. Waoromme moet alles toch altied aanders en veural dreger maekt wodden? Ik bin trouwens echt niet de ienige kollumnist die niet wet hoe as hi’j d’r now mit an moet. Ik hebbe ok nog wat inkpetronen verwisseld in de ni’je printer. Dat is wonderlik gaon, et wol vanzels niet, mar now is et toch klaor. Mar hoe a’k et daon hebbe… Dat wee’k over een vorrels jaor grif ok niet meer. Ik bevatte al dit gedoe niet.

Ik hebbe de literaire thriller Zusje van Camilla Läckberg nog es een keer lezen. Et was krek zo mooi en spannend as doe ‘k et een jaormennig leden veur de eerste keer las. Fjällbacka wodt et dekor van een tillevisie-reality-soap. Mar dan wodt ien van de vrouwelike dielnemers dood vunnen. Pelisieman Patrik Hedström ontdekt dat et om moord gaot en moet zien dat hi’j de moordener vint. En netuurlik lokt dat!