Johan Veenstra
Stellingwarver schriever en verteller
Plaetst op 28 feberwaori 2024.
We hebben vanaovend waarm eten (een schnitzel mit petat) had in De Eetwinkel in Westerbork. Daorveur hewwe naor Kamp Westerbork west. In stilte hewwe daor eerst et museum bekeken en ok in stilte de indrokwekkende film. Iederiene was stille, nao al die lange jaoren nog altied onder de indrok van et verschrikkelike wat haost niet te bevatten is. Elk woord is haost een woord te vule. Wat meensken mit meensken doen kunnen. Mit de bus biwwe vervolgens naor et grote terrein west waor vroeger de berakken stonnen en now goed honderdduzend stienties. Elk stientien is een meenske. Van Westerbork bin 107.000 meensken mit de deensdagse trein naor Duutslaand gaon. Mar 5.000 meensken hebben et overleefd. En tot in oonze tied bin d’r gekken die meensken de dood injaegen. Et zal nooit aanders wodden. Dat is de trieste konklusie van zoe’n dag. We hebben daor een hiel aende lopen, ok al was et roetkoold. De foto hieronder he’k vandemiddag maekt. Daor passen de volgende zinnen uut mien gedicht Ze lopen deur Den Haag uut de bundel De toren van De Lichtmis bi’j:
D’r hebben treinen reden,
die hebben meensken votbrocht
van ’t leven naor de dood.
Omdat ze aanders weren,
krek even aanders weren.