Weer thuus

Ik bin vandaege weer thuuskommen uut et ziekenhuus. Poes is bliede en ik bin dat ok. Jan het me vandemorgen om kwat over tiene ophaeld en thuusbrocht. Et is even mal gaon. Vleden woensdag kree’k op et waeter al last van krampen. Ik was al bange veur een daarmofsluting. Dat he’k al twie keer eerder had. In de dunne daarm zit een vernauwing en die daarm kan d’r zomar mit opholen. Dat is niet lekker. Ik hoopte dat et bekommen zol, mar dat dee et niet. Naachs wodde et slim en dan bi’j’ allienig. Ik wodde paniekerig. Piene, spi’jen, hyperventileren en ik raekte een peer keer van mien stokkien. Op een gegeven ogenblik kwam ik bi’j op ‘e tegelvloer in de hal. Ik hebbe doe 112 beld. Een aorige vrouw vreug a’k de veurdeure loszetten kon, dan kwam de ambulance drekt. Zo is dat gebeurd. Twie aorige broeders hebben in huus wat mit me ommepakt en et eerste onderzuuk daon. Om half viere lag ik in et ziekenhuus. En doe an et infuus en een slange deur de neuze naor de maege om die leeg te haelen. Gien eten en drinken meer en dan mar hopen dat de daarm uut himzels weer begint te warken. Dat gebeurde de veurige twie keren ok en dat is now ok weer gebeurd. Aanders hadde d’r een opperaosie volgd. Gister he’k weer wat eten had en dat is goed gaon en doe moch ik van de dokter/chirurg vandaege naor huus. Mar.. dit zal weer gebeuren. Dat is zo klaor as een klontien. Morgen meer.