Veurjaorsmark

Vandaege he’k de hiele dag, van vandemorgen tien ure tot vandemiddag vuuf ure, op ‘e Veurjaorsmark in Mildam zeten mit mien boeken. Ik zat zoas gebrukelik in de grote zael van resteraant Hof van Schoterlaand. Dit was de eerste Veurjaorsmark die daor hullen wodde. D’r was altied al wel een Wintermark op ‘e laeste zaoterdag van november. Daor he’k jaorenlaank zeten om boeken te verkopen. En doe kwam corona… De tied van veur corona hewwe nog lange niet weeromme. De Wintermark is vleden jaor wel weer deurgaon, mar d’r kwam mar bedroefd weinig volk opzetten. Vandaege vul de belangstelling ok nog tegen. D’r was al wel weer meer volk as op ‘e Wintermark, mar de drokte van veur corona was nog veer te zuken. Doe kwammen d’r echt drommen volk bi’j me langes. In november he’k trouwens nog wel hiel goed verkocht. Vandaege wel iets minder goed, mar ik bin nog hiel tevreden. Elk verkocht boek is d’r iene! Zo moej’ rekenen! Een vrouw zee tegen me dat ze me in de koffer mitnemt naor Griekenlaand. Ze bedoelde dat ze mien laeste roman Et liek in de Lende mitnemt op vekaansie. Heur vader hadde tegen heur zegd dat ze dat boek beslist ok lezen moet omdat et zo prachtig is. En ie moe’n vanzels doen wat je vader tegen je zegt, dat zodoende nemt die vrouw mi’j in de koffer mit naor Griekenlaand!