Veurjaor

Et is butendeure nog roetkoold en toch zit et veurjaor d’r onherroepelik an te kommen, want de toverhaezelneute in de tuun kommen al gele bloempies in. Ede Staal krigt ieder jaor weer geliek: Het zel weer veurjoar worden!

Ik hebbe gister al weer een kollum schreven. In een goeie weke tied he’k d’r zesse schreven. Die van gister gaot over slim goed ni’js. Et is de bedoeling dat moch ik d’r zomar inienend op een keer niet meer wezen, dat d’r dan toch nog een peer boeken van me uutkommen zullen. An dat plan wodt dus warkt. Veerder vertel ik d’r hier niks over, jim moe’n de kollum in de kraante gewoon mar es lezen. Vandaege he’k nog een verhael veur et tiedschrift De Ovend schreven. Daor he’k de laeste tied vufe veur schreven. Ik warke wat in veuren, dat hebben jim wel in de gaten. Nog even en dan bin ‘k weer drok doende mit korrekties veur et ni’je boek en he’k gien tied veur aandere dingen. En now he’k overal genoeg veurraod veur klaorliggen. Dat geft een geruststellend gevuulte.