Vertellen en nog es vertellen

Gisteraovend wa’k dus op ‘e Harkema te vertellen bi’j een koppeltien vrouwluden. Veurdat et begon docht ik: waoromme doe ik dit toch nog altied? Aovens van huus, laete thuus, op disse leeftied… Butendat wa’k bange da’k mien teksten niet goed kende en da’k last van de stemme kriegen zol. Dat gebeurde een klein betien, ik mos wel zo now en dan even hoesten. En… ik hebbe me ien keer in een stok tekst verzind, mar dat het praktisch gieniene murken. Now ja, Saakje wel. Mar doe ‘k an de gang was en blieken dee dat et een allemachtig gezellige groep vrouwluden was die overal geweldig op reageerde… Tsja, doe vun ik weer da’k et mooiste wark van de wereld hadde en dit wel tot mien honderdste doen blieven wol. Nao ofloop bin ‘k nog even mit Saakje mit naor die heur huus west.

Ik bin vandemiddag dus mit genoegen ofreisd naor Oentsjerk of Oenkarke. Daor moch ik veur krek zoe’n koppeltien volk van de PCOB vertellen. Dat was ok hiel genoeglik. Ik hebbe me gieniene keer verzind, mar mos zo now en dan nog wel even hoesten. De veurzitter kwam van oorsprong uut et mi’j wel bekende Aalten in de Aachterhoek, dat ik wodde nao ofloop bedaankt in et Aachterhoeks. Zoks is toch mooi! Hieronder twie foto’s die ‘k daor vandemiddag maekt hebbe. Boven: dit is Heemstra State daor ik vertellen moch. D’r staon daor meerdere appattementegebouwen bi’j mekeer. Mar daor tegenover kuj’ prachtig kuieren zoas bliekt op ‘e onderste foto.