Veertig boeken en veertig jaor

Vandemorgen he’k naor uutgeveri’je Bornmeer op ‘e Gediek west om 40 exemplaoren van et Stellingwarver Nijntje-boekien Pake en beppe Pluus op te haelen. Dat hebbe ik indertied in et Stellingwarfs vertaeld. Ik hebbe ze naor de Schrieversronte in Berkoop brocht en daor zorgen ze dat de boekies bi’j de gemiente Oost-Stellingwarf terechte kommen. We zitten weer in de veurleesdaegen… Mar ie heuren kiender en kleinkiender vanzels altied veur te lezen. Dat is meraokelse goed veur de ontwikkeling. En meensken moe’n lezen, zovule as et mar kan. Dat is ok hiel goed. Dat vietert je fantesie an. As je mooie verhaelen verteld wodden, via boek of film, kriej’ een rieker leven.

Et is werachtig al veertig jaor leden dat Jannes Nijholt wegraekte. Dat was ien van mien lerers op ‘e ulo in Wolvege. Mar ik hebbe him eerst goed kennen leerd bi’j de Stellingwarver Schrieversronte. Van 1972 tot zien dood in 1984 was hi’j siktaoris. In jannewaori 1984 hadde ik mien twiede roman Naachs goelen de honnen klaor. Ik hadde doe nog gien schriefmesiene. Ik schreef et boek eerst in et klad en dan schreef ik et laeter mit een vulpenne over in et net. Die nette edisie het Nijholt nog lezen. Hi’j lag doe al op bedde en zol niet meer beter wodden. Hi’j het nog een protte antekenings en opmarkings mit potlood d’r bi’j schreven. Ik wete nog goed dat ik et manuskript weer bi’j him weghaelde. Et was dudelik da’k him niet weer zien zol en ik mos in de auto naor huus hiel arg goelen. Van al zien antekenings heb ik vanzels daankber gebruuk maekt. Nijholt was altied op zuke naor kruderig taelgebruuk en de riekdom van oonze tael. Dat heurt vanzels ok zo. Mar et is now al weer veertig jaor leden. Zo lange al. Ik vien dat aenlik onveurstelber. In 1986 gaf de Schrieversronte Nijholt zien boek Wie hunnig hebben wil uut. Dat het hi’j dus zels niet meer mitmaeken mocht.