Valkuil

Vandemorgen he’k naor De Rank in Wolvege west te bloedprikken. En now mar ofwaachten. Ik bin ok naor de biebeltheek west. Ik hebbe wel in meer as een jaor gien boeken liend, mar now a’k van alles ofzeggen en niet annemen gao, gao ‘k wel meer lezen. Ik kriege de mooiste uutneudigings om argens bi’j anwezig te wezen, mar ik gao de kommende tied niet op uutneudigings in. Dat vien ik best wel spietig, mar de rek is d’r uut. Op ‘e BBC he’k naor Trooping the colour keken. Ik geniete van zoks. De tienduzenden meensken, de prachtige uniforms van de militairen, de royals in koetsen en op peerden. Al die prachtige en soms onwillige peerden, een hond die as meskotte mit een regiment mitlopt, et peleisbalkon, de flypast mit de Red Arrows. Allienig de Britten kun zoks. En dat allegeer in et teken van et 70-jaorige regeringsjubileum van de Queen. Mien hemel nog an toe: 70 jaor… Wat een plichtsbesef! Daor neem ik mien pettien wel veur of!

Ik hebbe de thriller Valkuil van de Ieslaanse schriever Arnaldur Indridason lezen. Een mooi boek. Ieslaand is in de Twiede Wereldoorlog bezet deur de allieerde troepen. An et straand van Nauthólsvík spoelt et lichem van een man an. Niet vule laeter wodt een jonge anvalen aachter een legerkroeg en wodt een vrouw die nogal wat kontakten mit militairen het vermist. Thorson en Flóvent gaon op onderzuuk uut en ontdekken gruwelike gebeurtenissen.