Trekkebekken

Doe we deensdag in de auto onderweg naor de kust weren, zaggen we overal witte plakken in de boswallen. De trekkebekken bluuien! Et is een prachtig gezicht en een teken dat et veurjaor onderwegens is. In et Nederlaans hebben we et over de sleedoorn. Doe ik hier in Ni’jhooltpae naor de legere schoele gong, zag ik om disse tied altied de mooie bluuiende trekkebekkepolle bi’j et begin van Jan van Huzenslaentien. Ik bin d’r vandaege nog even langesreden, mar die polle is d’r al lange niet meer. As jongen kauwden we ok wel op ‘e vruchten omme, mar dat kan ‘k jim niet anraoden. Et is een vieze, wrange smaek. De bek trekt je d’r van bi’j mekaander. In et Stellingwarfs het disse mooie en vroege bluuier een slim mooie en toepasselike naeme kregen.

Ik hebbe et boekien Franciens Katten van Francien van Westering lezen en veural ok bekeken. Francien van Westering is vanzels bekend wodden deur heur tekenings van katten. De verhaelties in dit boekien bin een verzaemeling van de mooiste kollums die ze indertied veur et vrouwludeblad Margriet schreven het. Et is een boekien mit prachtige tekenings en alderaorigste verhaelties! Wiels ik dit schrieve ligt mien eigen poes Marja bi’j mi’j op et buro.