Streektaelen

In MAX-magazine van vleden weke ston een groot artikel over streektaelen in Nederlaand mit as titel Wees trots op onze dialecten! Tal van meensken kommen in et artikel an et woord. Hoe staot et d’r veur mit de verschillende (streek)taelen? Mit et Fries en Limburgs scharrelt et bliekber best nog wel aorig, mar mit alle aandere streektaelen staot et d’r niet zo best veur. Et Stellingwarfs wodt niet mit naeme nuumd, et Drents wel. An et woord komt Jan Germs van et Huus van de Taol. Wie ok an et woord komt is Arjen Versloot. Hi’j is hooglerer Germaanse Taelkunde an de Universiteit van Amsterdam. Hi’j warkte neffens mi’j ok bi’j de Fryske Akademy. Versloot zegt et volgende: Feit is dat dialecten amper nog thuis worden doorgegeven van ouders op kinderen. De kans dat je als dialectspreker een partner vindt die hetzelfde dialect spreekt, wordt ook heel klein. En met één dialectsprekende ouder stopt doorgifte meestal. Op het moment dat je het thuisfront kwijt bent, ben je over het randje gekiept. Het zal misschien nog een poos duren. Maar of de dialecten gaan overleven? Ik heb er een hard hoofd in.

Joop uut Westernielaand mailde me via et kontaktformelier van mien webstee. Hi’j vreug as hi’j et gedicht Aarme doeve uut mien eerste boek Wilde gaanzen (1974) wel bruken moch op facebook. Netuurlik mag dat. Deur de oorlog in Oekraïne is dat gedicht inienend weer hiel aktueel. Ik daenke dat et gedicht in wezen altied aktueel blieven zal. Zolange as d’r meensken binnen, is d’r wel argens oorlog.