Sni’j- en iezelstorm

Ik hadde vannaacht een aangstanjaegende mar ok best wel mooie en lange droom. We zatten bi’j de sluus van Ni’jhooltpae an de Lende, daor a’k woonde, in een grote kelder mit poes Marja en zat eten en drinken. Butendeure stak een vreselike sni’j- en iezelstorm op. Doe dat vule laeter veurbi’j was, was de wereld veurgoed veraanderd. D’r weren mar weinig meensken overbleven. Wi’j weren op een gegeven ogenblik in wat vroeger Zweden was. In een husien op een oold vekaansiepark troffen we twie vrouwluden die oorspronkelik van de Zuudhollaanse eilanen kwammen. Doe was ik even wakker en doe ‘k weer sleup wa’k in de droom op et plak daor vroeger De Jouwer lag. We kregen daor haeverkoekies. De weinige meensken die daor nog woonden perbeerden haever te verbouwen. Ik hadde verlangst en kiek ok even in de Stellingwarven en Ni’jhooltpae om te zien as dat nog beston. Mar zoveer is et niet kommen, want ik scheut wakker en was weeromme in de Stellingwarven van vandaege-de-dag. Wat een wonderlike droom. Et zol wel haost een roman wodden kunnen. Et is te vernemen da’k gek bin op dit soort rampefilms. Dat et trouwens deur de klimaotveraandering hiel arg misgaon zal mit disse wereld liekt me niet onannemelik toe. We zullen oons leven now echt veraanderen moeten, wiwwe de boel nog een betien redden kunnen. Mar ik daenke dat et vandezoemer weer drok is op Schiphol en China bouwt d’r een flut kolecentraoles bi’j. De geleerden bin et d’r over iens dat d’r zeker ok weer een pandemie kommen zal. Dat zal dan vermoedelik de voegelgriep wezen. We hebben honderd miljoen kiepen in dit laand… Dat ja, we gooien oonze eigen glaezen in. Mar et duurt mien tied nog wel uut.