Slaopen

Et slaopen is ok thuus een perbleem. Ik slaope altied op ‘e zied, mar dat kan now niet, dat dot zeer. En op ‘e rogge wil et niet goed. Et vaalt me wel wat of. Ik bin gewoon weinig maans. Ik bin bliede dat d’r een flut eten in de vriezer zit en da’k dat allienig mar op hoeve te waarmen. Ik leze wat, scharrele wat omme, en rust dan weer. D’r scheuten me zo een peer van die stopzinnegies van mien moeder in de zin daor et woord rusten of rust in veurkomt. Ze zee vaeke: Moe gespeeld en moe gezongen en dan verdient het lichaam rust. Now et komt bi’j mi’j niet deur speulen en zingen. Was et mar waor. En ze zee vaeke: Rust mijn ziel, uw God is Koning. Ik hebbe dat vandaege es opzocht. Et is de eerste zin en titel van een lied uut de bundel van Jehannes de Heer. De tekst is al bekend uut et jaor 1782 en et lied wodde vaeke zongen om de jaorwisseling henne. Hieronder een mooie foto die Tjerkje me toestuurde en die ze gister maekt het. Wat het dit diertien mooie deurzichtige vleugelties.