Roet

Vandemorgen he’k even wat financiële zaeken ofhaandeld mit Abel, mien uutgever en direkteur van de Stellingwarver Schrieversronte. De verkope van mien ni’je verhaelebundel Naozoemerlaand het een beste knauw had omdat ik in et ziekenhuus terechtekwam tiedens keunstroute Eupen Stal in Berkoop. De eerste twie daegen verkocht ik daor prima en doe mos ik naor et ziekenhusu en was et gebeurd. Doe wodde d’r nog mar ien boek op een middag verkocht. Halverwege Eupen Stal weren d’r nog mar 25 exemplaoren van verkocht. Vervolgens kwam ik weer een pat van de middag weeromme en trok de verkope votdaolik weer an. Mit mekeer bin d’r toch nog 113 exemplaoren verkocht. Mar ik blieve et wonder vienen dat meensken niet kopen as ik d’r zels niet bin. Zoks legt een (te) grote drok op me en dat is niet goed. Ik zal zodoende niet gauw weer mit een ni’j boek kommen. Op mien leeftied is dat allemaole haost niet meer te doen. Een boek schrieven, al die korrektierondes zels doen, et boek naor de boekwinkels brengen en et ok nog verkopen moeten. Dan maj’ wel van iezer en staol wezen en dat bin ik niet.

Et Drents letterkundig tiedschrift Roet veraandert van naeme. Et woortien Drents gaot d’r veur weg. Roet is now een tiedschrift veur et hiele Nedersaksische taelgebied. Et zal me ni’je doen hoe dat veerder gaot. Veurgangers ’t Swieniegeltje en De Pennevogel hebben et indertied niet zolange volhullen. Mar Roet bestaot vanzels al 45 jaor as Drents tiedschrift, ik bin al tientallen jaoren abonnee. Ik hope dat disse ni’je opzet lokt en hope ok dat d’r dan wat meer abonnees uut de Stellingwarven bi’jkommen. Want ja, zonder abonnees kan een tiedschrift niet bestaon. Zo simpel is et.