Rippeteren

Ik hadde vandemiddag aenlik vertellen zuld in Makkum, mar et is niet deurgaon. Et moch wel, mar de meensken dusten et daor nog niet an. Ze weren bange om besmet te wodden en et was een toer om een ruumte te vienen daor de aanderhalve meter ofstaand waorborgd wodden kon. Ankem weke zo’k een keer vertellen in Diever, mar ok dat is weer oflast. Krek as in Makkum al veur de twiede keer en weer tot over een jaor uutsteld. Wat is dat toch vervelend. Now ma’k weer vertellen en wodt et toch nog niks. Ik moet mar zien da’k over een jaor et platte van de voeten nog onder hebbe. De jaoren beginnen niet in mien veurdiel te warken. Mar morgen ma’k wel vertellen in Sneek! Ik hebbe alle verhaelen de laeste daegen en vandaege nog ommeraek rippeteerd. Vlak veur de laeste lockdown he’k nog een peer keer optreden. De laeste keer was in Burgum, mar dat is ok al weer twienenhalve maond leden. Dan ken ik nog wel meer as negentig percent van mien teksten, mar zo now en dan blief ik stoeken. Dat mag me tiedens een optreden vanzels nooit overkommen. Vandaor dat de huud d’r iederkeer weer op moet. Rippeteren en nog es rippeteren. En dat is hiel arg vervelend wark.

Vanaovend kiek ik zeker naor et twiede diel van de dokumentaireserie Het verhaal van Nederland. Daan Schuurmans vertelt oons de prachtig filmde geschiedenis van oons laand. De tillevisieserie is vleden weke begonnen en ik vun et drekt al mooi om naor te kieken. Vleden weke gong et over jaegers en boeren. Percies et volk dat wi’j gister zaggen in et Hunebedcentrum in Borger. Aorig was doe ok dat de Tjonger of Kuunder d’r in veurkwam. Schuurmans kuierde op et fietspad an de Stellingwarver kaant van de Kuunder bi’j Mildam. Dat zag ik an et meultien dat daor staot. Vanaovend gaot et over Romeinen en Bataven. Geschiedenis was mien lievelingsvak op schoele!