Rippeteren

Ik kriege op ‘e zaoterdagmorgen zo staorigan een jongere lichting jehova’s an de deure. Daor kan ‘k in de regel wel goed mit overweg. Vandemorgen kwam d’r best wel een fleurig stel, mar in wezen vertelden die beidend  de meerst vreselike dingen. Ik hebbe heur daor vanzels op wezen, want ik blieve perberen om heur te bekeren. Et kan vanzels mar zo gebeuren dat ze vannaacht wakker schrikken en inienend bi’j heurzels daenken van: die oolde man vandemorgen in Ni’jhooltpae in dat huus naost de bos, die hadde werachtig toch geliek. Wi’j zitten op een doodlopend spoor. Ik hope dat ze me daor dan even tiedinge van doen willen. Ik zal trouwens nog een kollum schrieven over et vreselike wat ze vertelden.

Ik hoeve haost nargens meer henne te vertellen, mar ankem weke deensdagmiddag ma’k dan toch nog een keer vot. As die sni’jstorm me temeensen niet over ’t mad komt… De laeste keer da’k verteld hebbe was op 2 december in Linde, in de Theaterschure van Marga Kool en Jan Veenstra. Dat is dus aanderhalve maond leden en dat betekent da’k now elke dag an ’t rippeteren bin mit de verhaelen die ‘k deensdag vertellen zal. Ik marke da’k hier en daor een zin misse. En dat mag dus niet. De huud moet d’r dus allemachtig op, zodat alles d’r deensdag goed en vloeiend uutkomt.