Reünie

Een inkelde keer schrief ik toch nog een gedicht. Een schoffien leden et gedicht Sturken en now et gedicht Gaanzen. Beide gedichten bestaon uut vuuf blokkies van elk drie regels. Ik schrieve et allienig mar veur mezels, ik doe d’r (veurlopig) veerder niks mit.

Ik hadde vanaovend naor de reünie van de belastingdienst in Et Vene zuld. Ik hebbe daor indertied ongeveer dattig jaor warkt. Ik hadde me dus wel opgeven, mar hebbe et toch mar ofzegd. Dat is jammer, ik hadde best wel graeg mit alderhaande meensken praoten wild. Alhoewel… van de 150 meensken die daor kommen, ken ik d’r misschien nog mar een 20 van. Mar toch… Van die vervelende verkooldhied bin ik wat slop en mu en morgenmiddag he’k ok al wat. Ik kan alles even niet. Daoromme he’k et veur vanaovend ofzegd. Et wodt hullen in resteraant/zaelecentrum Et Hof van de Keuning. Ze vreugen ok as meensken alderhaande oolde foto’s opsturen wollen, die wo’n daor dan vanaovend op een groot scharm zien laoten. Ik hebbe ok een stokmennig foto’s opstuurd. Dat now ja, op dat grote scharm bin ik d’r toch nog bi’j. Hieronder ien van die foto’s. Dit prentien stamt uut 1974. We zitten hier bi’j gelegenhied van een feestelike bi’jienkomst in de kantine van de inspektie in Oenema State. Ik bin de dadde van links en was hier 28 jaor. In 1974 zol trouwens mien eerste boek (Wilde gaanzen) uutkommen.