Poes en moes

Gistermorgen bleef poes mar op mien slaopkaemer bi’j et kassien zitten, gong daor iederkeer mit een pote aachter, en keek glundig uut de ogen. Dan weet ik wel genoeg. Hi’j hadde dus weer es een levendige moes mitneumen en die was argens aachter kreupen. Ik hebbe alles ofzocht, kassies van de mure haeld… Mar nargens was die moes te vienen. Poes en ik bin op et laeste toch mar naor beneden gaon, mar ik hebbe de slaopkaemerdeure de hiele dag losstaon laoten. As d’r al een moes was, kon die in ieder geval naor beneden kommen. En ja, doe we gisteraovend op bedde zollen, zat d’r een moesien onder an de trappe. D’r was dus wel een moes in huus. Poes was drekt weer overstuur. Nao verloop van tied is et me lokt en krieg de moes levendig butendeure en poes weer in huus. Wat toch altied een gedoe. Vannaacht he’k alle deuren dichtehullen, zodat poes niet butendeure kommen kon en dat za’k de kommende naacht ok weer doen.

Ik hebbe de laeste daegen drie kollums schreven. Over et feit dat de perveensie de Schrieversronte wel haost de helte van de subsidie ofpakken wil, over de ni’je regering die we kriegen en over mien schrieveri’je en vertelderi’je en van wie ik dat hebbe. Now, dat zit dus in de femilie! Mien moeder schreef, tante Jehanne schreef en mien ome Sent was een geweldige tenielspeulder bi’j de tenielverieninge Nooit volmaakt van Ni’jhooltpae. Ik vun d’r lessend pepieren van uut 1947.