Palsson

Wat zag de wereld d’r vandemorgen mooi beschosseld uut! Een plaetien! Ik hebbe naor Marian veur fysio west. Et is de bedoeling da’k now nog iene keer naor heur toe gao. Et knapt allemaole mooi op! Ik bin ok naor de supermark west, daor leup een man zonder mondkappien… Bi’j de Welkoop he’k mien kedogien ophaeld. Dat lag daor klaor omda’k jaorig west was. Dat numen ze klaantebiening! Weer thuus he’k op ‘e tillevisie de beëdiging op Peleis Noordaende bekeken. We meugen bliede wezen dat d’r nog meensken binnen die dat wark doen willen. Ze kriegen karrevrachten vol vieze drabse over heur henne in dit mooie laand van oons daor fesoen bi’jtieden veer te zuken is.

Ik hebbe de roman De strijd van het geslacht Palsson van Bernhard Nordt lezen. Et boek begint in 1852. Et gaot over een peer generaosies van de femilie Palsson die as klonisten in et Hoge Noorden een bestaon perberen op te bouwen in de wildernis. Dat vienen de oorspronkelike bewoners, de Lappen, vanzels niet zo mooi. Die willen gien vremd volk in en op heur laand. Et is een barre tocht deur een laand zonder wegen. Mit sleden moe’n ze over hoge bargroggen heur gerak naor et plak brengen daor ze heur huzen bouwen willen. Daor perberen ze dan te boerken, heur koenen weiden te laoten. Ze jaegen en visken en perberen d’r heur eten te verbouwen. Et is een gruwelik had bestaon as de winter komt mit sni’jstorms. Dan raekt veur meens en dier et eten op en loert de dood deur de kieren van de hoolten hutten. En dan moe’n ze heur ok nog wolven en vulevreters van de huud zien te holen. Is dit een betien een goeie vertaeling in et Stellingwarfs van et matterachtige roofdier dat in et Nederlaans veelvraat hiet? Wat een vreselik had leven! Mar prachtig om te lezen, veural bi’j de waarme kachel en mit een koppien thee en een kokeskraanze op et bi’jzettaofeltien. En dan heerlik lezen over een sni’jstorm die om de hutten henneblaost…