Op zee

Et is zoemertied, mar nog lange gien mooi weer. De haegelbujjen wisselden mekeer vandaege of. Om et middagure henne was d’r een besten iene. Poes Marja was krek butendeure en ik zag hoe die mit grote sprongen op huus an steuf, deur et katteloekien flutte en drok mauwende verkondigde dat et rotweer was. We bin et niet altied iens, mar doe wel.

Vleden jaor he’k et boek Het oerwoud beangstigt mij van beeldhouwer Gerrit de Wilde lezen. Dat boek gaot over zien militaire diensttied in Suriname. Ik hebbe now zien boekien Op zee lezen. In dit boek veert de schriever as jonge kerel op et schip Bella. An boord hebben ze een flut bommen veur seismologisch onderzuuk. Et is een roerige tied veur de kust van Afrike, de oorlog in Biafra is in volle gang. An boord wodt hi’j konfronteerd mit et leven en et soms dramatische bestaon van meensken daor hi’j beter mit in de kunde komt. Wantrouwen en onverschillighied maeken et leven pattietoeren nog dreger as dat et al is. Mar d’r bin ok vrundschoppen en tal van ontroerende mementen. De schriever lat oons et zeemaansleven en zien eigen leven zien. Krek as et verhael over zien soldaotetied in Suriname is ok dit boek hiel mooi om te lezen.