Moeder

Vandemorgen om half zeuven wa’k klaor wakker en ik vernam da’k niet meer slaopen zol. Dat doe he’k tussen half zeuven en acht ure op bedde alle verhaelen rippeteerd die ‘k in et weekaende op ‘e Oosterstreek vertellen zal. En dan daenken die meensken dat et allemaole zomar gaot, et me allegeer zo makkelik ofgaot. Mar ze hebben waorlik gien idee hoevule tied et me kost. Mar zolange as ik dit nog doe, zal et goed gebeuren. Ik bin gien man van half wark.
Et is vandaege 115 jaor leden dat mien moeder geboren wodde. Vandaege 28 jaor leden was heur laeste verjaordag en dat hadden we beidend aenlik wel in de gaten. Doe mien moeder 78 was begon in wezen alle ellende mit de opperaosie in Zwolle veur angezichtspiene. Van die tied of mos ik d’r aenlik altied veur heur wezen. Dat weren negen lange en zwaore jaoren. Ik bin now 78 en wie is d’r aanst veur mi’j? Ik stao toch een betien moederziel allienig op disse wereld. Et is vandaege zodoende een konfronterende dag. Vleden haast he’k kleine tietelosies op et karkhof plaant. Ik hebbe vandaege zien dat ze mooi opkommen. Dat ze bluuien aanst grif ok hiel mooi.

Hieronder dan nog ien keer een foto die ‘k eregister op  ‘e Holterbarg maekt hebbe. Op ien van de mooie diorama’s daor is disse prachtige wolf te zien. Mag ik dat dier trouwens nog wel prachtig numen? Aj’ in de Stellingwarven wat aorigs over de wolf in de kraante schrieven kriej’ een bakstien verpakt in de Ni’je Ooststellingwarver deur de autorute. Oonze wereld wodt almar onbeschofter en onverdregeliker. Kaemerleden die mekeer veur van alles uutmaeken, boeren die midden op ‘e snelweg rotzooi in de braand stikken en aandere meensken in geveer brengen, meensken daor aj’ et niet mit iens binnen een stien deur de autorute gooien. In wat veur wereld leven we toch? Dit soort gedrag, et recht in eigen haand nemen, is uuteindelik biezunder schaedelik veur oonze vri’je demekraosie. En as dat allegeer gewoon wodt en we oons d’r onder daelegeven… Niet meer zeggen en schrieven durven wawwe vienen, omdawwe aanders bedreigd en intimideerd wodden… Dan dooft het licht, om Van Randwijk mar es an te haelen.