Mit de trein vot

Veurdat morgen et ziekenhuus-gedoe begint, bin ‘k vandaege even mit de trein naor Liwwadden west. Ik was daor nog mar krek et stesjonsgebouw uut en doe heurde ‘k iene aachter me mien naeme roepen. Dat was oold-kollega Rikert. Vroeger warkte hi’j op ‘e belastinginspektie in Et Vene en now in Liwwadden. Hi’j woont mit Ria in Franeker. Wat aorig om him nog es tegen te kommen. We hebben genoeglik een schoffien praot. Wat him anbelangt in de baos zien tied! In et Fries Museum he’k de tentoonstelling Ja, ik wil! bekeken. Trouwjurken uut de laeste 250 jaor. Hiel mooi en drok. Daor kommen een protte meensken op of. Witte trouwjurken is echt wat van nao de Twiede Wereldoorlog. Et was altied wel zo: hoe lochtiger de jurk, des te veurnaemer et volk. Mar de rieke Friese boerinnen trouwden vroeger in et zwat mit et ooriezer op. D’r hongen jurken van de bekende Nederlaanse modemannen. Mar ok een jurk van Zeeman van 29,95 euro. Best wel mooi! Blikvanger was vanzels de trouwjurk van keuninginne Máxima mit een sleep van vuuf meter. De jurk van Carolina van Bourbon-Parma, een dochter van preenses Irene, hong d’r ok. En tal van jurken van bekende Nederlaanse vrouwluden en ok jurken van hiele gewone vrouwluden uut oonze streken. Ok de jurk van Grietje Oosterhof uut Wolvege die indertied trouwde mit Jacob Marks. Nao vuuf jaor kregen ze heur ienige kiend, zeune Sent. Dat moet toch werachtig wel haost femilie van me wezen. Ik hebbe een tosti thús had in et museumresteraant. Die bin daor heerlik. Mar… ik kwam an een taofeltien te zitten daor krek een vrouw zeten hadde. Et taofeltien was niet schone, mar d’r wodde niet even een doffe doek overhenne hullen. En ik kreeg ok gien lepeltien bi’j mien glas thee. Dit is vanzels wel wat slodderig. Dit kan zo niet! Hieronder twie trouwfoto’s uut mien femilie. Zo trouwden de beide zusters van mien moeder. Boven: Ids Krol en Johanneske Veenstra (ome Ids en tante Jehanne). Onder: Its Siegersma en Janke Veenstra (ome Its en tante Jaanke).