Mensinge

Et is gien weer om te fietsen of te veren… Vandaor dawwe vandaege naor Roden west hebben om daor Museum Havezate Mensinge te bekieken. Et wonderlike was dat de vrouw bi’j de kassa drekt tegen me zee dat ze me daor eerder zien hadde. Ongeveer vuuf jaor leden, zee ze. Now, dat is wel hiel arg stark. Ik bin daor inderdaod mit mien executeurs-testementair west en ik daenke dat dat vier jaor leden is. Dat die vrouw dat nog wet! Dat is toch wel hiel vremd! Eerst kregen we uutlegd wie d’r de ieuwen deur woond hadden. Hiel vroeger de aodellike Grunninger femilie Van Ewsum en laeter honderden jaoren de femilie Kymmell tot 1984 an toe. De laeste bewoonster woont nog in Roden. Zoe’n huus is vanzels as pattekelier niet meer te bewonen of ie moe’n zoas Max Verstappen vuuftig miljoen euro in et jaor verdienen. We hebben ok een film bekeken daor de laeste bewoonster van alles in vertelde. En doe hewwe de havezate bekeken. Prachtig! Wat een mooie keuken, wat een prachtige kaasten mit serviesgoed. En de kelder vol weckflessen mit boonties, wottelties, stoofpeerties en varkenvleis. Ik zol daor wel wonen willen. De oolde kachels braanden allemaole. En we kregen de hieltied deskundige uutleg van de vri’jwilligers. Goed om daor nog es henne te gaon. De kleine museums hebben et drege omdat een protte museumbezukers et nog niet goed andurven en gao d’r uut. Neem een museumkaorte, volk, en hool oonze museums in ere! Nao de bezichtiging van Mensinge hewwe een bakkien drinken had in resteraant De Pompstee in Roden. Vervolgens biwwe naor Appelsche reden. Daor hewwe om vier ure henne lekker waarm eten had bi’j eetkefé Hulst. Et was de hiele dag mal en motterig weer. Mar krek doe we de havezate in zollen, scheen de zunne. Doe he’k gauw even een foto maekt. Op ‘e schostien links zit een sturkenust!