Lage Landen

Gisteraovend he’k naor et laeste diel van Dwars door de Lage Landen keken. Spietig dat et veurbi’j is. Ik hebbe alle ofleverings van de kuiertocht van Arnout, Philippe en Ruben van Lauwersoge naor De Panne zien. Een tocht van duzend kilemeter en et was prachtig om naor te kieken. Zeker doe ze vlak bi’j mi’j in de buurt kuierden: Ni’jberkoop, Stienwiek, Blokziel en Vollenhove… Dat was vanzels een feest van herkenning. En wat troffen ze een interessaante meensken onderweg. Dit is hiel wat mooier as alle gelul in alderhaande talk- en datingshows. Ik hope dat die drie Belgische manluden nog es weer kuieren gaon.

En doe he’k vannaacht almar droomd. Wel zes verschillende dromen en nooit mooi. Ik drome praktisch nooit mooi. Alles mislokt altied, meensken zitten me dwas, vernielen alles in mien huus en soms perberen ze me van kaant te maeken. Dat is trouwens nog nooit lokt. Ik kan me nog een protte herinneren van vannaacht. Ik mos over de grote weg naor Liwwadden, mar meensken hadden me mit opzet de verkeerde kaant opstuurd en ik kon de grote weg mar niet meer vienen. Ik zag de auto’s in de veerte wel rieden, mar ik kon d’r niet kommen. Ik doolde omme op kleine weggies in de buurt van Luunberd. En daor kwam ik werachtig ok nog in de kunde mit naoste femilie daor a’k nog nooit van heurd hadde en dus niet kende. Dat was dan nog wel aorig. Laeter mos ik gedichten veurdregen in et belastingkantoor. Gedichten die ‘k niet kende. Ik mos dus oefenen en een kaemer veur me allienig hebben daor a’k in alle rust oefenen kon. Mar overal zat volk, iederiene begon mar tegen me te praoten en ze klopten op ‘e deure. Weer laeter moch ik verhaelen vertellen in een karke. Ik was eerst in et gebouw tegenover de karke. De vlagge was uut, lichtkaans dat d’r iene van et keuningshuus jaorig was. En doe kwam d’r een allemachtig zwaore storm en de spits brak van de karke of. Ik zie et nog gebeuren. Et vertellen is niks wodden. In een laetere droom was mien moeder bi’j me en die kreeg et bericht dat ik wegraekt was. Gelokkig dat ik bi’j heur was, zodat ze drekt zien kon dat et niet waor was. En zo gong dat vannaacht mar deur… Ik vien niks an dat gedoe, mar hebbe niet de macht om et te keren.