Laete bluui

Vandemiddag he’k op ‘e fiets naor Wolvege west. Et is gelokkig een stok lekkerder weer. Eerst he’k de fietstassen vol bosschoppen stopt en doe bin ‘k naor de dokter west. Die het me een peer plakkies in et gezicht anstipt mit stikstof. Dat moet zo now en dan, want die plakkies kun een veurstadium van huudkanker wezen. En dat he’k al zeuven keer had, dat ik bin d’r allat op a’k weer wat verdochts ontdekke. Nao de dokter bin ‘k naor Jarmo west in zien ni’je onderkommen an de Industrieweg. Ankem weke moet alles klaor wezen en dus is et dan klaor. En dan is de eupening op maendag 1 juli. Et wodt hatstikke mooi!

Ik hebbe van ’t jaor tien van mien elf amarillen in de bluui had. Iene dee et dus niet, mar dat was die amarille bliekber toch te mal, dat die bluuit now asnog. Dat is hiel wonderlik, ik hebbe nog nooit mitmaekt dat ze om disse tied van ’t jaor nog in de bluui kommen. Mar et is echt zo, et bewies staot hieronder.