Kollums

Ik hebbe de laeste daegen vier kollums in klad schreven. Ik warke de boel laeter wel uut. Mar now he’k weer wat, want et schrieven van kollums moet vanzels wel deurgaon. Iene gaot over mien ni’je boek, iene over poes Marja, iene over wat de meensken allegeer wel niet tegen me zeggen omda’k alderhaande dingen niet goed doe in heur ogen en iene over funfietsers. Dat woord bruukte Rascha Peper indertied in ien van heur verhaelen aachterop NRC Haandelsblad. Ik bin de laeste daegen ok begonnen en leer een groot stok van een lang verhael uut et ni’je boek uut et heufd. Dat is aekelik wark, mar ik marke da’k et nog hiel goed kan. Die tekst krieg ik wel in et heufd, mar daor is et niet klaor mit. Ik moet et vloeiend en zonder haeperen vertellen kunnen. Dat vargt wekenlaank elke dag rippeteren. En de meensken mar daenken da’k alles zomar doe. Wat schrieven en wat vertellen, dat doe ik allemaole wel even. Mit de naodrok op et woortien even. Ze hebben gien flauw benul hoevule wark as dat is en hoevule tied as dat kost.

Hieronder nog een foto van eregister. De vrouw die oons bediende in resteraant Boszicht in Ni’jberkoop het Jan, Diana en mi’j op petret zet. Et was bi’j de pries inbegrepen.