Kollums

Ik hebbe de laeste weke drie kollums schreven. Ik moet altied een stokmennig liggen hebben, aanders begint et te dringen en daor kan ‘k beslist niet tegen. Ik kan now ienkeer hiel arg min tegen drok en stress. Een kollum over de ni’jjaorwinners die op ni’jjaorsaovend bi’j oons in et oolde huus kwammen. Ik zie et zo weer veur me en wete nog percies waor as ik bi’j de taofel en onder de pietereulielaampe zat. Diezelde taofel staot now bi’j mi’j in de keuken. Daor zit ik elke dag bi’j te eten. Ik hebbe ok een kollum schreven over de Zaandverhaelen die we vleden weke in Elburg zien hebben. En vandaege he’k een kollum schreven over et feit dat de Geldersen in november 1514 oonze mooie stienze Friesburg of Liemburg, hier in Ni’jhooltpae, plunderd en in de braand steuken hebben. Tot op ‘e dag van vandaege is d’r gien exkuus kommen van de perveensie Gelderlaand. Wodt dat niet es tied? Et was zodoende een schriefdag, want ik hebbe ok nog een lange brief schreven an mien schriefkammeraod in Makkum. We hebben mekeer nog nooit zien, mar schrieven mekeer al een jaor laank, mit grote riegelmaot, brieven over poëzie en et leven. En al die brieven gaon (laeter) van weerskaanten naor Tresoar in Liwwadden.