Kees

Vandaege he’k mit de auto naor de wasstraote van Kees in Wolvege west. Et kon vandaege nog, dit was de laeste dag dat hi’j de autowaskeri’je dee. In feberwaori komt d’r een aander in. Kees was vroeger oonze melkboer en now he’k jaoren mit de smerige auto naor him toe west. Now ja, niet zo vaeke. Ik geve d’r niks omme as de auto vies en smerig is. Ik hebbe dat ding veur et gemak, et is gien staotussymbool. Ik waske de auto zels nooit, dat soort wark he’k echt gien nocht an, ik gao liever een boek lezen. Mien auto is van ’t jaor drie keer wusken, twie keer bi’j Kees en een keer tiedens de grote beurt in de gerage in Et Vene. Zoks is wel genoeg. D’r bin meensken die gien spattertien modder op heur auto uutstaon kunnen. Zo bin ik dus niet. Ik gao zels trouwens wel vaeker as drie keer in et jaor onder de does.
Hieronder nog een foto die ‘k gister maekt hebbe. Dit is, tussen de bomen deur, de karke van Lege Vuursche. Op et karkhof bi’j disse karke ligt preens Johan Friso begreuven. Et is op 17 feberwaori al weer 12 jaor leden dat hi’j in Lech onder een sni’jlawine terechtekwam. Hi’j het lange in coma legen en raekte op 12 augustus 2013 weg en is hier op 16 augustus begreuven. In wezen vlak naost et huus van zien moeder.