Kastmark

Ik kieke nooit naor voetballen op ‘e tillevisie, mar ik hebbe begrepen dawwe gister verleuren hebben. Now ja, now biwwe van een hiele flut geziever of. Stel je toch es veur dawwe de finale haeld hadden. Mossen d’r dan goenend henne en wie mossen d’r dan henne? En mossen die de emir ok een haand geven? En mossen die dan een baand om de aarm of een pietepeuterig speltien op et bloesien hebben? In alle praot- en teutpergrammes zol d’r over deurtiemd wezen. Mien hemel, wat een vreselik gedoe! As et in Qatar niet deugt en dat dot et niet, gao d’r dan hielemaole niet henne. Mar ja, we willen aenlik ok wel graeg gas van dat volk. Wat een gemierk!
Vandemorgen bin ‘k mit mistig weer votgaon en krek mit mistig weer weer thuuskommen. Ik zat de hiele dag mit mien boeken op ‘e kastmark in de prachtige karke van Scharpenzeel en dat het best voldaon. Via Lies die ‘k kenne van de Wintermark in Mildam bin ‘k daor terechtekommen. Ik was daor dus veur de eerste keer en kreeg een gul onthael. De koffie en thee weren vergees, tussen de middag kregen we een heerlike kop snet en ik kreeg ok nog een pottien hunning. Butendat he’k hatstikke goed verkocht. En ik hebbe praot mit alderhaande volk, niet allienig mit meensken uut Scharpenzeel en Munnikeburen, mar ok wel mit meensken uut Wolvege en Willemsoord. De man uut Willemsoord was een zeune van Margje Eits en die heb ik wel kend. Zo klein is de wereld! D’r kwammen zels meensken mit boeken van mi’j anzetten, die ze dus al hadden, en die daor wel graeg een haandtekening in wollen. En omda’k verlet van stuvers hadde, haelde een vrouw veertig stuvers veur mi’j uut heur huus. Wat aorig! Ik wil ankem jaor hiel graeg weer naor de kastmark van Scharpenzeel! En now stap ik aanst in de auto en dan za’k deur de mist weer argens henne.