Kastkedogies

Ik was gister nog mar krek thuus uut Mildam of tuunman Rino brocht me een kastkedogien. Een heerlike vettaart veur de voegelties. Daor weren ze slim bliede mit, want ze bin d’r votdaolik op te zette gaon. Rino was nog mar krek vot en doe was d’r een man van de karke an de deure mit een kastkedogien: kastbrood, kastkoekies en kastsukelaogies. Heerlik! Aj’ op een bepaolde leeftied kommen binnen kriej’ wat van de karke. Aj’ now wel of niet naor de karke gaon. Dat is een mooi en oold gebruuk. As kiender van de zundagsschoele brochten we vroeger ok al van die kedogies rond. Ik wete nog best dat Reintien en ik naor Henderk Siegersma mossen mit een kastbakkien. We dusten haost niet. Henderk Siegersma was een man die vaeke dronkend was. We zaggen him wel es slingerende van de woensdagse mark in Wolvege kommen en over et stuur van de fiets buitelen. En hi’j piste een keer deur de brievebusse van ome Its en tante Jaanke tegenover de schoele.  Hi’j woonde allienig in een oold klintien op ‘e Zanen. De zaandrogge tussen Boverweg en Lende. Ik wete nog best dat hi’j oons d’r geld veur geven wol. Mar dat hoefde niet, hewwe zegd, en doe biwwe rap de lange zaandmenninge weer offietst naor de weg en de bewoonde wereld toe. En now krie’k, zeuventig jaor laeter in de tied, zels zoe’n kedogien. Van de kraante kree’k een weerdebon die ik besteden kan in de winkels van de Zuvelhoeve. As daank veur alle kollums die ‘k ok in dit jaor weer schreven hebbe. Vandaege he’k een grote kastkraanze naor de buurvrouw brocht omdat die de baarm altied veur me mi’jt en ik hebbe een hopelik lekkere taart bakt veur de vesite die overmorgen komt.