Kapper

Ik bin bi’jtieden slimme kot van beraod. Doe ‘k die beide leedanzeggers gisteraovend op ‘e tillevisie zeggen heurde dat de kappers vandaege weer losmochten, docht ik: now moe’k d’r gien grös over gruuien laoten, ik pakke de tillefoon en belle drekt kapster Bertha in Et Vene op. Dat he’k dus daon en we hebben votdaolik ofakkedeerd da’k vandaege wel langeskommen kon. Dat ik bin vandemiddag naor de kapper west. Ik was d’r op 26 november veur de laeste keer west. Dat is zeuven weken en twie daegen leden. Dat was nog wel te doen. Gewoonlik gao ‘k om de zes weken. Nao de veurige lockdown wa’k in dattien weken niet henne west. Doe leup ik d’r bi’j as een schaopedief, now nog niet. Butendat schilt et ommeraek da’k krulderig haor hebbe. Kerels mit sloek haor lopen d’r in disse malle tied vanzels vule gauwer onsjoeg bi’j as ik! Een vrouw in de hal van de flat daor Bertha woont, fielseteerde me nog mit mien Zulveren Anjer! Et is werachtig al meer as zeuven maonden leden da’k die kreeg! Ik hebbe eerst een bakkien thee mit een rollegien en een kniepertien bi’j Bertha had. Ze komt van Drenthe! Vandaor! Doe het ze me et haor bekubbed en bedaon, wusken, masseren… Zoks duurt altied een ure. Daornao het ze veur oons elk een heerlike croque madame toemaekt in de koekepanne. En naodawwe die opmoffeld hadden, hewwe nog een koppien thee mit een peer sukelaogies had. Ik bin bliede da’k weer naor de kapper kan! Onderwegens naor huus toe was et beheurlik mistig. Mar et vaalt hier now wel weer wat toe.