Juliana

Veur de coronapandemie maekte ik ieder jaor mit Jan Berend een Oranjereisien en daor zette corona dus een strepe deur. Mar vandaege hewwe de draod weer oppakt. We bin vandemorgen om half tiene in Wolvege in de trein stapt en naor Amsterdam gaon. Eerst hewwe in et Ni’je Kefé an De Dam wat drinken en een heerlike tosti had. Een koppien thee kostte daor 3,50 euro…  Nao de dure thee en de tosti biwwe naor de Ni’je Karke gaon die d’r naost ligt. Daor hewwe de tentoonstelling De eeuw van Juliana, een koningin en haar idealen bekeken. Wat een prachtige tentoonstelling! D’r was trouwens een protte volk. We hebben daor deur et leven van Juliana kuierd. Oons soort volk dot nog wel es wat naor de kringloop, mar dat dot et keuningshuus grif niet. Die meensken beweren bliekber alles. De kienderjurkies, et speulgoed daor ze mit speulde, de inhuldigingsjurk, een bekende jurk die ze tiedens een defilé op Soestdiek an hadde. D’r was een prachtig dekte taofel mit mooi servies- en zulvergoed. Mooie foto’s, petretten, een auto en nog vule meer. En overal koj’ beluusteren wat meensken vertelden over heur zoas Jolande Withuis en Claudia de Breij. D’r weren een protte kleine filmpies te zien en iene grote film over heur leven. Alles uut heur leven kwam an bod. Mal en mooi… Toespraoken die ze hullen het en netuurlik weren de beelden van et jaorlikse defilé poere nostalgie. En ik vun wa’k altied al vun. Een slim aorige vrouw die een lievere man verdiend hadde. Hieronder een foto die ‘k van de Creme Caleche uut 1898 maekt hebbe. Dit was indertied een kedo van Emma an Wilhelmina. Amalia wil dit sierlike rietuug laeter graeg bruken as ze trouwen gaot. Dat vertelde ze an Claudia de Breij die een boekien over heur schreef doe ze achttien wodde. Nao de tentoonstelling hewwe nog wat dronken in et Ni’je Kefé en doe biwwe weer in de trein stapt. We hebben vanaovend lekker waarm eten had bi’j Van der Valk in Wolvege. Et was een blinders mooie dag!