Huus van et dörp

Vandemiddag he’k de belastingkladdeboel van mezels en mien stichting naor Joop van Administraosiekantoor Veenstra an de Schoelestraote in Wolvege brocht. En vanaovend za’k een gedicht veurlezen in oons mfc De Ni’je Stienze. Dat komt zo… D’r wodt de laeste tied vergeerderd over een toekomstbestendig mfc. Wat moet d’r aanders, waor hebben meensken verlet van… Dat soort dingen. En doe kreeg ik een mailtien van Hendrika de Jong die in et bestuur van et mfc zit. As ik een gedicht over et mfc/dörpshuus veur heur schrieven wol. Tsja… Ik zol zels nooit op et idee kommen wezen en schrief daor een gedicht over. Ik schreef en schrieve soms nog wel es een keer hiele persoonlike gedichten. Mar ik hebbe toch van ja zegd en d’r dus een persoonlik gedicht van maekt. Dat ik altied in mien dörp woond hebbe, dat dat mien kleine, veilige wereld is. Mar dat de grote wereld hiel griezelig an ’t wodden is… Ze bin slim tevreden mit et gedicht en now za’k et vanaovend an et aende van de vergeerdering veurlezen. En lichtkaans komt et daor op een mure te staon of et wodt inliest en komt dan an een mure te hangen. Now ja, dat zo’k best wel mooi vienen. Mar ik zal et daor vanaovend eerst veurlezen! Et gedicht hiet Huus van et dörp.