Haovelte

Ik bin vandemiddag in de stromende regen naor Haovelte gaon en in de stromende regen krek weer thuuskommen. Wat hangt me dit weer de keel uut. Ik daenke almar an et gedicht van Bloem: altijd november, altijd regen. In dörpshuus De Veldkei he’k vandemiddag verteld veur een klein groepien maantelzorgers. D’r zatten tien meensken in een halve cirkel veur me te luusteren in een zael daor wel honderdvuuftig meensken in zitten konnen. Ik hoefde gelokkig niet al te vaeke te hoesten, mar mien stemme het d’r grif wel een opdonder van had. Ik hope da’k overmorgen in Noordwoolde goed vertellen kan. Deurda’k weinig weerstaand hebbe, he’k d’r ok een koorselippe bi’jkregen. Ik kan mien wille wel op. Ik hadde vanof Haovelte naor Liwwadden zuld om daor in et Perveensiehuus te wezen bi’j de uutreiking van de Friese Anjer an Hylke Speerstra. Mar dat he’k dus ofzegd, et kan even allemaole niet. Et spiet me wel slim, want ik bin een groot liefhebber van et wark van Hylke. Ik was d’r dus stomme graeg bi’j west.