Gieteren

As et leven gewoon west was, dan ha’k vandemiddag heerlik verhaelen vertellen mocht in Hof van Schoterlaand veur de senioren van Mildam en Katliek… Mar ja, wanneer wodt de tied weer es wat gewoon? Toch hewwe een mooie dag had. Et was mooi, zunnig weer an et begin van de middag, dat we hebben een lange kuier van ongeveer zes kilemeter in Gieteren maekt. Heerlik! En we hebben d’r gien Chinees zien! Zol et ooit weer es zoveer kommen dat Gieteren overstroomd wodt deur Chinese toeristen? Ik zag wel dat de boteverhure ok in et Chinees anprezen wodde! D’r veerde trouwens ien zoe’n botien mit daggiesmeensken deur de grachte. De jonge van de boteverhure wol oons ok zoe’n botien toe, mar et leek oons een betien an de frisse kaant. Ik hebbe nog al mit een lieve poes praot. Die kwam drekt op me of en wol wel bi’j me op ‘e schoot! Dat wil mien eigen poes Marja niet iens! In resteraant Fanfare hong een groot jeugdpetret van Albert Mol, die dee eertieds mit in de film Fanfare, daor Gieteren bekend deur wodden is. We bin in et resteraant west en hebben daor waarme poeiermelk mit slagroom besteld en petat en bolle mit kroketten. De petat was niet zo lekker. D’r zatten allegeer zwatte stokkies tussen. Die jonge zal de eulie wel te hiete had hebben. Et ellendige was vanzels dawwe alles butendeure in de koolde opeten en -drinken mossen. Mar ja, de hiete poeiermelk was heerlik! Et was dus toch een mooie dag!