Finse dagen

Ik hebbe de roman Finse dagen van Herman Koch lezen. Een mooi boek! Een indringende roman over rouw, volwassen wodden en over waj’ woorden geven moeten en waor beter mar niet over praot wodden kan. Hi’j vertelt over zien reize as jongkerel naor Finlaand en et boerewark daor. En dat zien vader de huusholing in de steek leut en introk bi’j een wedevrouw die oolder as him was.

Vandaege bin ‘k over De Hoeve naor Berkoop gaon en ik bin bi’j de Kuunder langes weeromme naor huus fietst. Krek aandersomme as gister. Ik zat daor allienig vandemiddag. Mar Pieter en Peter kwammen nog al even langes, die weren op ‘e fiets vanuut Oosterwoolde kommen om de Eupen Stal te bekieken. Ze hebben een peer glassies drinken bi’j me had. D’r was weer vule minder volk as gewoonlik en toch… he’k weer goed verkocht. Ik praotte drekt mit meensken die me vreugen waor as ze kaorties kopen mossen. Ik gaf antwoord in et Stellingwarfs en doe zeden zi’j dat ze dan wel Aachterhoeks tegen mi’j praoten konnen. Ze hadden docht dat in hiel Frieslaand Fries praot wodde. Wat is dat toch een groot misverstaand! Ze uutvanhuusden een dag of wat in hotel Lunia en kwammen uut Terborg! Dat was ok toevallig. Daor bin ik in meie nog mit Jan en Diana deurreden. Et stattien dat bekend is vanwege et gedicht dat Staring over de kermis van Terborg schreven het. En ik hebbe d’r ien van mien langere verhaelen over schreven. Ze kochten een boek van me en ik hebbe heur krek dat verhael Terborg toemaild! Zokke dingen bin toch hatstikke aorig!