Johan Veenstra
Stellingwarver schriever en verteller
Plaetst op 23 oktober 2024.
D’r was veur vandaege eerst wat mistig en dan zunnig weer veurspeld mit een graod of vuuftien. Dat wi’j zollen fietsen en… we hebben fietst. Vandemorgen biwwe mit de fietsen aachterop ‘e auto naor Dwingel gaon en daor hewwe een fietstocht van 32 kilemeter over et Dwingelderveld maekt. Nao acht kilemeter hewwe al ansteuken bi’j et overbekende theehuus Anserdennen. Daor hewwe wat drinken en een kop soep had. Lekker! En doe veerder… Et was 10 tot 12 graoden, mar d’r ston gien wiend, dat et was niet koold. En et tiedstip dat de zunne kommen zol, wodde op ‘e tillefoon de hieltied mit een ure uutsteld. We hebben de zunne nooit zien, we hebben altied in de mist reden. En wat was dat mooi! Wat een schitterend gezicht op et Dwingelderveld. D’r weren best nog een protte fietsers en kuierders onderweg. Et was zuver wat geheimzinnig en spoekachtig in zoe’n kleine wereld. We mienden dawwe een stokmennig witte wieven boven et veld zaggen. Et kan vanzels verbelinge west hebben, mar et leek echt zo! Nao de mooie fietstocht hewwe wat eten in hotel Wesseling. Ik hebbe een croque madame had. Doe we thuuskwammen hadde Anke de raemen van binnen en buten wusken. Foto’s kowwe niet maeken deur de mist, mar disse foto he’k toch wel maekt. Et is haast en overal weren poddestoelen te zien. We mienden echt dat an de aachterkaant van de poddestoel een klein kebooltervrouwgien een deurtien influtte. Mar et kan vanzels ok verbelinge west hebben. Ie beginnen in de mist alderhaande dingen te zien!