Ferry

Vandemorgen wa’k in de Grutte Tsjerke in Sloten veur de daankdienst veur et leven van Ferdinand (Ferry) Deinum. Hi’j is 76 jaor wodden. Ik hebbe eerst zien vrouw en kiender, die ‘k nooit eerder zien hadde, kondeleerd mit et grote verlös. De grote karke zat stampvol. Ik hebbe Ferry de laeste 56 jaor mar ien keer zien en doe he’k mit him praot. Daorveur zag ik him een goed jaor zowat daegeliks. Ferry en ik zatten op et kantoor bi’j majoor Burggraef in et Stafgebouw van et 103 Geneeskundig Bataljon op ‘e Generaol Spoorkezerne in Ermelo. We haelden de post op, schiften die en brochten die rond op et kezerneterrein. En we deden kantoorwark, tikten brieven. We hadden typen leerd op ‘e 2e coak in Kaampen. En we leesden de kraanten, want echt vule wark was d’r niet en de majoor was nogal es op ‘e flitter. We heurden dikke stip Housmans Old man river zingen op ‘e gang. Et galmde d’r over. En we sleupen in ien staepelbedde op oonze soldaotekaemer: hi’j boven, ikke onder. Hi’j hadde neffens mi’j doe al verkering mit Annie. Hi’j gong twie maonden eerder as mi’j onder dienst weg. Et ienige kontakt weren laeter de ni’jjaorskaorten. Mar doe Annie en hi’j 25 jaor trouwd weren, belde ien van de jongen me op. As ik niet wat vertellen wol op heur brulloft. Ik die tied hadde ik drie, soms wel vier optredens in de weke. Ik kon op die daotum dus niet. De ni’jjaorskaorten bleven kommen. En doe moch ik op een keer vertellen veur ’t Nut in Balk. In et schoft kwam d’r een man op me of die vreug a’k him nog wel kende. Ik zag et drekt: Ferry Deinum. We hebben doe bi’j de bar genoeglik even praot. Hi’j was stomverbaosd. In Ermelo hul ik me op ‘e aachtergrond en zee weinig. In Balk ha’k et grootste woord en vertelde fraank en vri’j veur een koppel volk. Ik snapte zien verbaozing hielemaole. Et was inderdaod een verschil van dag en naacht. Daornao hewwe mekeer nooit weer zien, mar de ni’jjaorskaorten bleven kommen. En doe kwam de rouwkaorte van Ferry een dag of wat leden. Zien dood ontroerde me meer as ik docht hadde. Veurop ‘e kaorte een kleurig prentien van mooie hatten. Boven de tekst een mooie zin: Als een hert dat verlangt naar water, zo verlangt mijn ziel naar U (psalm 42:2). Ferry hadde daor oprecht verlangst naor, dat is me vandemorgen wel dudelik wodden. Ik hope veur him dat et verlangst waorhied wodden is. Hieronder een foto uut mien archief. Op disse foto is Ferry nog een jonge, starke kerel. De foto is neumen in 1967 op ‘e schietbaene van de Generaol Spoorkezerne. Ik was d’r die dag niet bi’j.