Et liek in de Lende

Et was vandaege weer beheurlik drok op ‘e Eupen Stal in Berkoop. Vandemiddag wa’k daor eerst mit Francine en laeter mit Pieter. A’k daor allienig bin moe’k et laeste ure een betien knap deur zien te kommen, want dan komt d’r haost niks meer langes. Mar ik hebbe altied lezen bi’j me en… ik perbere now een fragment uut mien thriller Et liek in de Lende uut et heufd te leren veur et kommende vertelseizoen. De laeste peer jaor he’k vanwege corona nooit meer wat uut et heufd leerd. Want ja, wat hadde dat veur zin? Optredens weren d’r niet meer en kwammen die wel weer? Alles was zo onwisse wodden. En waoromme zuj’ lappen tekst uut et heufd leren aj’ niet weten aj’ d’r ooit wat mit kunnen. Zodoende he’k wel es een peer keer wat veurlezen uut dat boek. Mar dat is vanzels lange niet zo mooi as uut et heufd vertellen. Dat ik bin d’r now toch mar mit uut aende zet en et dot blieken da’k nog altied lieke makkelik de tekst in me opneme as in vroeger daegen. Ik kan niet marken dat et minder goed wil. Herr Alzheimer is bliekber nog niet in de buurt.