Erfschuld

Ik hool arg van de boeken van de Ieslaanse schriever Arnaldur Indridason. Een schoffien leden he’k zien boek Valkuil lezen en now Erfschuld. Spannende boeken! Een oolde man wodt dood vunnen in zien appattement in Reykjavik. Hi’j bliekt stikt te wezen omdat iene vermoedelik een kussen op zien heufd drokt het. Op zien buro liggen kraanteknipsels uut de oorlogsjaoren. Doe wodde aachter et Nationaol Theater een maegien vunnen dat smoord was. Waoromme zol die oolde man die kraanteknipsels beweerd hebben?

Doe ‘k zokrek thuuskwam uut Berkoop kwam poes Marja me miauwende integen. Zien etersbakkien was leeg. Wat vreselik! Naor de dokter moeten en een leeg etersbakkien, dat bin de meerst verschrikkelike dingen die je as luxe en veural verwende poes in de Stellingwarven overkommen kunnen. En now nog et laeste ni’js… Ik wodde krek beld deur Vrouw Hoornstra uut Steggerde die me vertelde dat et ni’je Lendepattien tussen Kontermaans en Wolvege klaor is. Et is prachtig wodden, zee ze! Mooi zo! Ze wol mi’j d’r over bellen omdat ik d’r meerdere keren kollums over schreven hebbe in de Liwwadder Kraante. Dat is aorig! Ik bin bliede dawwe d’r now weer langesfietsen kunnen!