Eerste kastdag

Ik hadde vandaege op eerste kastdag mit de trein naor Arnhem zuld. Op vesite bi’j Deli, Elroy en kleine Miles. Schoonzuster Roelien zol d’r ok kommen en nog een peer meensken. Et leek me hiel mooi toe, mar ik bin d’r niet henne west. Ok in Arnhem zitten ongelokkies in kleine hoekies. Et kon zodoende deur omstaandigheden spietig genoeg niet deurgaon. Mar de kedo’s die ‘k al kocht hadde, boeken en wien, hebben gien zoolt vanneuden. Ik hebbe disse daegen trouwens genoeg wark te doen. Zodoende kon ik vandemiddag wel, krek al altied, naor de kasttoespraoke van de keuning kieken. Een mooie toespraoke en hi’j het et grootste geliek van de wereld, mar geliek hebben en geliek kriegen bin verschillende dingen. We hebben inderdaod mar ien Nederlaand en in dat laand moet et gebeuren en dat moe’n we mit mekaander doen. Mar et is d’r nao de corona niet echt beter op wodden. Een boel schofterig gedrag en et ik en et eigen geliek lieken bi’jtieden de norm te wezen. Dat is niet goed, mar hoe veraanderen we dat?