Een bonte liester en Jan en Riny

Wat een diereleed vandemorgen. Poes zat butendeure een moes op te vreten en… veur de deure van de gerage zat een mooie bonte liester. Die was tegen et raem van de deure vleugen. Hi’j leefde wel, mar was in de soeze. Ik hebbe him oppakt en in een lege bloembak daon en die op ‘e tuuntaofel zet. De katte moch him niet pakken, die he’k dus in huus stuurd. Ik hebbe iederkeer bi’j de liester keken. Hi’j keek me an. Ik aaide him over de veren en praotte tegen him. Hi’j dee de snaevel dan even van mekeer. Krek as wol hi’j wat weerommezeggen. Ik doe niet onder veur de heilige Franciscus van Assisi. An et begin van de middag he’k de liester, die nog altied in de bloembak zat, oppakt en him in de tuun op een takkien van een polle zet. Doe ‘k naor et dörpsfeest zol, was hi’j vot. Die he’k gelokkig et leven redded.

Vandemiddag he’k keken naor et ringstikken op versierde fietsen. Et was hiel genoeglik. Inienend stonnen Jan en Riny uut De Jouwer veur me. Die weren op et karkhof west, zaggen dat d’r feest was en vreugen an meensken as ik d’r ok was. Jan mos omke en tante zeggen tegen Knelis en Trien die vroeger vlakbi’j oons woonden. We hebben genoeglik praot en doe zag Jan nog meer bekenden van vroeger: Henk, Ids en Elly… We hebben mit ’n drienend an de petat west. Veur mi’j hul et dörpsfeest daormit op, mar et gaot de hiele aovend nog deur mit stoeledaansen en meziek.

Ik hebbe de roman De jasmijnzussen van Corina Bomann lezen. Een mooi boek. Melanie Sommer is krek weeromme van een reize naor Vietnam, et laand van heur veuroolden, as ze te heuren krigt dat heur verloofde Robert een auto-ongelok had het en in coma raekt is. Hielemaole overstuur gaot Melanie naor heur overgrootmoeder Hanna. En dan begint die heur te vertellen over heur dramatische jeugd in Saigon, over et Berlien van de twintiger jaoren en een ni’j leven in Paries. Hanna het een protte verleuren, mar ok een protte wunnen. As Melanie dat beseft, is zi’j ok in staot om locht te zien in donkere tieden.