De Wilde Weg

Ik hebbe et boek De Wilde Weg lezen. Leven en werk van beeldend kunstenaar Gerrit de Wilde. Disse biografie is schreven deur Bert de Turck. Et boek is prachtig uutgeven mit ok een protte foto’s van et wark van De Wilde d’r in. Bert de Turck lat verschillende meensken an et woord over Gerrit de Wilde. Zien ex-vrouw, zien dochter, neve Jeroen, goeie kammeraoden, bevrunde keunsteners… Zi’j vertellen hoe hi’j ís, hoe et is om mit him omme te gaon. Dat hi’j nog wel es opvliegend van aord is, daj’ nog wel es spul mit him kriegen kunnen, mar dat et meerstal wel weer goedmaekt wodt. Dat et ok een lieve, zaachte man wezen kan. Et boek is verdield in een hieleboel heufdstokken. Et is vanzels een betien griezelig as d’r veur je dood al een biografie over je schreven wodt. Ie kun dan zels lezen wat meensken van je vienen, wat ze over je zegd hebben. Ik hoeve me wat dat anbelangt nargens drok omme te maeken, over mi’j zal grif nooit een biografie schreven wodden. Ik hebbe dit boek mit groot genoegen lezen. Et is vanzels ok hiel mooi en eervol as zoks over jow en je wark uutkomt. Ik kreeg et boek toestuurd van Gerrit zels. Hi’j hadde d’r wat moois veur me in schreven. Gerrit de Wilde en ik hebben mekeer nooit in et echt zien, mar we schrieven mekeer de laeste maonden riegelmaotig lange brieven. Hi’j is d’r mit begonnen, omdat hi’j mien poëzie zo mooi vint. Ik hebbe nao de eerste brief van him vanzels weerommeschreven en zo is et begonnen. We bin allebeide slim eupenhattig in die brieven. Over oonszels en over aandere meensken. Gerrit het veursteld dat die brieven laeter aenlik naor Tresoar in Liwwadden  moeten zollen. Ik hebbe angeven da’k dat goedviene. Dat op ‘e mappe mit de brieven die ‘k van him kregen hebbe, zit een plakkertien mit de tekst: De briefwisseling mit Gerrit de Wilde moet nao mien wegraeken naor Tresoar in Liwwadden. Mar misschien doe ‘k et d’r ok wel eerder henne. We zullen et wel zien.