De vierde meie

D’r hebben treinen reden,

die hebben meensken votbrocht

van ’t leven naor de dood.

Omdat ze aanders weren,

krek even aanders weren.

Ontelber bin de keren

dat die treinen reden

van hier naor Duutslaand toe.

uut: Ze lopen deur Den Haag.

Et is de vierde meie en de vlagge hangt halfstok. Ik lope vanaovend mit in de stille tocht in de Ni’je Anleg in Wolvege. Dat doe ‘k al meer as dattig jaor. Vroeger mit mien moeder, now allienig. Ik zal nooit een keer overslaon, want dit is hiel belangriek veur mi’j. Ik zal zien hoe mooi as daor de kestanjes bluuien en hoe d’r kraanzen en bloemen daelelegd wodden. Ik zal mit ontroering luusteren naor oons Wilhelmus en et God save the King. En ik hope vurig dat nargens goenend deur de twie menuten stilte henneraozen zullen. Dat zo’k verschrikkelik vienen.