De Appelhof

Doe ‘k gisteraovend bi’j naturistecamping De Appelhof in Zaandhuzen kwam, mo’k heur tillefoonnommer bellen en doe kwam d’r iene die de deuren veur me losdee zoda’k et terrein oprieden kon. De vrouw die de deuren losdee, vreug a’k kwam te kamperen en a’k een tente bi’j me hadde. Ik kwam vanzels niet om daor te kamperen, mar om verhaelen te vertellen. Wat is et daor, een aentien van de hadde weg of, trouwens een mooi plak. D’r stonnen tenten, caravans en campers. In de zael van et heufdgebouw zatten al een veertig meensken op me te waachten. En doe dee mar weer es blieken dat iederiene goed Stellingwarfs verstaon kan. Dat wus ik vanzels ok al wel. In et verleden he’k al es verhaelen verteld veur de vutters van Aegon in heur heufdkantoor bi’j treinstesjon Mariahoeve in Den Haag. Daor verston iederiene et ok. En doe ‘k vleden jaor de Zulveren Anjer kreeg, vertelde Beatrix me dat zi’j et ok goed verstaon kon. Dat was gisteraovend mit meensken uut hiel Nederlaand niet aanders. D’r weren trouwens ok meensken die Fries, Grunnings, Twents en Veluws praoten konnen. Ik hebbe heerlik verteld, mar mien stemme begaf et op et aende haost. Ik kon et mar krek volholen. Ik bin altied nog verkolen, dat knapt mar niet op. Dat twie keer vertellen op iene dag was een anslag op mien stemme.