Daank

Ik wil alle meensken die me mailties en appies stuurd hebben in verbaand mit mien verblief in et ziekenhuus nog even bedaanken. Wat was et makkelik da’k now een smartphone hadde. Ik kon mailties en appies votdaolik lezen en d’r antwoord op geven. D’r zatten wel hiel wat tikfouten in mien berichies terogge, mar et was niet makkelik tikken op bedde aj’ butendat ok nog beroerd in de huud binnen. Vandemorgen he’k even op ‘e fiets naor Wolvege west om bakkies kaant en klaore maoltieden van de slaachter. Lekker en makkelik. Ik hebbe even een bakkien drinken had bi’j Jarmo en zien vader en moeder. Ze vunnen et niet zo verstaandig da’k now al weer fietste en ik mos mit de grootste ondersteuning weerommefietsen. Ik mos de fiets et wark doen laoten, dat ik bin op turbo weerommepeddeld naor huus, daor et vandemiddag alderverschrikkelikst hadde regend het. Ik hadde krek op ‘e tied de waske van de liende, aanders was me dat strontdeurnat wodden.

Vlak veurda’k naor et ziekenhuus gong, kwam d’r een kaorte van Jan, Diana, Raymond en Leon. Die zatten een midweke in Saarlaand, hadden daor ok al slim mooi weer, en bin now vanzels al weer thuus.