Corry Brokken en Teddy Scholten

Ik was hielemaole niet van doel en schrief over et Songfestival. Daor kiek ik al wel twintig jaor niet meer naor. Al die springeri’je d’r bi’j is me niks. Et is krek as is de show belangrieker as et zingen. Vroeger keek ik wel. In 1982 wun Nicole veur Duutslaand mit et lietien Ein bisschen Frieden. Gewoon een vrouw mit een gitaar die mooi zingen kon. En dat lietien zol vandaege-de-dag wel slimme aktueel wezen. Oonze Joost mag vanaovend niet mitdoen. Die het iene bedreigd en hi’j is deur de pelisie verheurd. Hoe en wat percies weet ik veerder niet. Ik hebbe d’r indertied nooit van heurd dat Corry Brokken en Teddy Scholten iene bedreigd of een mep verkocht hebben. Die vrouwluden konnen ommeraek zingen en ze hadden mooie lieties. Zonder springeri’je d’r bi’j wunnen ze et Songfestival. Corry Brokken in 1957 mit Net als toen en Teddy Scholten in 1959 mit Een beetje. Disse oolde man mit zien oolderwetse smaek gaot vanaovend lekker butendeure zitten of ik gao naor de oorlogsfilm Midway kieken.

Ik hebbe vandaege een lekkere fietstocht van 38 kilemeter maekt. Ik bin over Steggerde en de Heerlikhied De Eese naor Frederiksoord reden. Daor was et smoordrok, want d’r was een lentefair daor duzenden meensken op ofkwammen. Terreinen mit honderden auto’s en stallings veur honderden fietsen. Ik hebbe wat eten op et terras van Logement Frederiksoord. Een heerlike panini. Daor kreeg ik zuver dust van, dat ik bin op Et Bosmeer in Noordwoolde an west bi’j Harry en Frans om een koppien drinken. Mar die weren bliekber op ‘e vlieg. D’r ston mar iene auto op ‘e dam. Dat ik bin verraegd van de dust thuuskommen. Morgen gao ‘k weer fietsen. Hieronder een foto die ‘k vandemorgen maekt hebbe van et witte broggien over de Lende. Wat bluuit et fluitekruud daor mooi. Onderweg zag ik ok de eerste varkenties bluuien en in de baarms hier en daor riek bluuiende blauwe erepries. Wat mooi toch!