Buurthuus

Gister was et Sunte Matten en kreeg ik aovens de kiender mit lampions an de deure. Ik was weer even et joongien van zeuven jaor en et was 11 november 1953. We zatten in de harbarg die laeter De Schieve Deure hieten zol en hadden de busen vol snuupgoed. Ik waachtte op mien moeder die me ophaelen zol. Mar mien moeder kwam niet. Pieter Oosterhof, de timmerman, kwam me ophaelen en ik kwam bi’j him op ‘e stange te zitten en zo brocht hi’j me naor huus. Ik wete et nog sekuur. Mien moeder was bi’j heur tante Anne. Zi’j raekte die aovend weg. Wi’j kwammen hiel wat jaoren laeter in heur huus te wonen. Ik hebbe tante Anne nog wel kend. Ze was niet stark, ik brocht heur soms waarm eten dat mien moeder veur heur toemaekt hadde. Ze was een zuster van mien grootmoeder die ‘k nooit kend hebbe. Ze was niet trouwd en hadde gien kiender. Ik laote jaors heur graf onderholen. En dat was gister dus zeuventig jaor leden. Ik was ongetwiefeld de ienige op ‘e hiele wereld die nog an heur docht het. Zo gaot et…

Vandemiddag moch ik verhaelen vertellen in et Buurthuus in Noordwoolde. Iederiene moch d’r henne. Et is dan dus mar ofwaachten hoevule vlocht as d’r op ‘e kooi komt. En dat vul mit. Krap zestig meensken weren d’r. Die kwammen dus speciaol veur mi’j, dat vien ik altied hiel biezunder. Harry en Frans weren d’r ok en Joke was d’r. Fettje was d’r mit heur vrundinne. Die vrundinne lest now veur de vierde keer mien laeste boek Naozoemerlaand. Dat vien ik hiel mooi. De meensken kwammen overal uut de buurt: Noordwoolde, De Hoeve, Steggerde… En zels uut Vollenhove. Et vertellen gong goed, ik hadde gelokkig gien last van mien stemme. Ik hebbe een protte boeken verkocht en ok nog goenend lid maekt van de Stellingwarver Schrieversronte zodat die et tiedschrift De Ovend zes keer in et jaor over de heerd kriegen. Et was een mooie middag!