Johan Veenstra
Stellingwarver schriever en verteller
Plaetst op 12 september 2022.
Et was vandaege misschien wel de laeste prachtige zoemerdag. Wie zal et zeggen… We bin daoromme mit de boot et waeter op west. Dit was echt de laeste keer van dit seizoen. We hebben de dag ietsien kotter maekt as aanders: van vandemorgen kwat veur elven tot vandemiddag twintig over vufe. En ik hebbe wel es stuurd, mar lange zovule niet as aanders. Ik moet weer wat op gang kommen nao et ziekenhuus. De oolde man moch heerlik in de zunne op een baank zitten of liggen. Wat een verwenderi’je! We bin over Wartena naor Eernewoolde gaon. Onderwegens kommen we dan altied bi’j een zoemerhusien langes dat De Keet hiet. Daor aachter is een meer en daor stikt et altied van de zwannen. Echt altied! Et kan haost niet aanders, mar hier het Tsjaikovski grif west veurdat hi’j de balletmeziek schreef veur Et Zwannemeer! Op et terras van hotel-resteraant Princenhof hewwe vandemiddag wat eten en drinken had. Ik hebbe et veurzichtig an daon mit een tosti schinke/keze. Ik daenke niet da’k daor miskommen van kriegen zal. Et aende van de zoemer… Om mankeliek van te wodden. Ik docht vandaege an dat mooie lied van Robert Stolz: Auf der Heide blühn die letzten Rosen. Ik hebbe et Rudolf Schock krek zingen heurd op een youtube-filmpien. Zo mooi! Krek as disse dag, die was ok zo mooi. Hieronder een foto die ‘k an et aende van de middag maekt hebbe. Ik bin hier al zo vaeke langesveerd, dat now mos dit mooie plakkien mar es op petret. Dit ligt tussen Wartena en Eernewoolde, vlakbi’j et Preenses Margrietkenaal.