Bloedbloem 2

Vleden zundag kwam aachternichte Ria heur eerste autobiografische boek Bloedbloem uut. Ik hebbe de 340 bladzieden op maendag in iene goeze uutlezen. En dan bi’j’ wel even stille en bliej’ as lezer onthutst in de stoel zitten. Et is mooi, ontroerend mar veural ok verschrikkelik. Wat een zwaor leven. Netuurlik wus ik van alles wel wat, mar niet dat et zo arg was. Hoe komt een meens d’r deurhenne? Mar dat daenk ik ok wel es van mezels. Ik hebbe alderhaande meensken uut et boek vanzels kend. Heur eerste man ok. Een man uut Frieslaand die bi’j de douane in Venlo warkte. Hi’j was dus een kollega van me. Belastingdienst en douane vullen beidend onder et ministerie van Financiën. Een kreerze jongkerel die wel es mit de Ni’jhooltpaeïnger jaegers et veld ingong. Al lezende docht ik: trouw niet mit him. Doe et niet. Ik hadde etzelde gevuul as bi’j et kieken naor de film Titanic. Dan leef ik altied zo mit en daenk ik: laot de stuurman een aandere koers volgen, laot et schip niet op die iesbarg veren. Mar et is wel gebeurd. En Ria is wel mit him trouwd. En dan de verholing mit heur moeder… Die heb ik vanzels ok goed kend, mar ik kende ze aanders. Ik kwam as kiend op een keer mit mien moeder bi’j heur in de oolde brakke van een boerderi’je an de Schoterlaanseweg in Jubbege. Ik zal doe een jaor of tiene west hebben. Over de zoolder laggen plaanken. Daor moj’ over lopen, aanders zoj’ zo deur de zoolder zakken. Zo ha’k et in mien onthoold zitten en dat klopte percies. Now las ik et in et boek. In 1958 is de hiele boel ofbraand. Mien moeder het me wel es verteld dat ze docht dat de boel ansteuken was en ok deur wie. Ze hadde et bi’j et rechte aende. Dat bliekt dus ok zo te wezen. Doe ik Een brogge van glas schreven hadde, zeden een protte meensken dat et zo dapper van me was om dat boek te schrieven. Et is ok hiel arg dapper van Ria dat ze dit boek schreven het. En d’r komt nog meer… Hieronder een foto die ‘k zundagmiddag maekt hebbe van Ria en heur boek.