Blesdieke

Vandemorgen he’k bosschoppen daon op ‘e mark en in de supermark in Wolvege. Ik hebbe allemachtig vule insleugen, want ik krieg in et weekaende gruusaordig volk te eten. Dan zal d’r ongetwiefeld hiel wat deurgaon. Ik kwam mien aachternichte Geesje uut Steggerde en heur man tegen, dat we hebben genoeglik even praot in de koolde.

Ik hebbe vandaege ok nog wat verhaelen rippeteerd veur vanaovend. Ik zal vertellen in et Karkien van Blesdieke veur de meensken uut et dörp. Begin december ston ik daor nog mit een boeketaofel op ‘e kastmark. Ik gao d’r aanst mit groot genoegen henne, want ik hebbe wel wat mit Blesdieke. As joongien gong ik daor mit kammeraotien Wube uutvanhuus naor Wander en Janne. Die boerkten op et west van Blesdieke. Mien moeder brocht oons daor dan op ‘e fiets henne. Dan gong ze nao et theedrinken middags weer vot en dan keek ik heur nao deur et ziedraem. Dan vuulde ‘k me ienzem, allienig en vanwendig. A’k d’r now zoemers wel es langesfietse kiek ik altied nog even naor dat ziedraem, daor dat kleine joongien zeuventig jaor leden ston. Et huus van Wander en Janne heb ik laeter bruukt in mien roman Et geheim van de wiend. Anna en Dieks wonen daor dan. En Anna stikt daor een kerel dood mit een groot mes. De iekschelder Jan Bouw uut Nunspeet daor ze hiele slechte herinnerings an hadde en die heur daor weer te nao kommen zal. Veur dat boek kreeg ik de Streektaelpries van et Dagblad van et Noorden in de biebeltheek van Emmen. Fettje en Koosje weren daor bi’j. Mit ’n drienend hewwe doe daor laeter lekker eten. Dat is ok al lange leden…